Perspectives from a Walk

Εχτές ξύπνησα πρωί και ξεκίνησα περπατητός από τον Στρόβολο και κατέληξα στην Λύδρας ... Κατά την διάρκεια τις διαδρομής σταμάτησα τρεις φορές και κουβέντιασα με τέσσερα άτομα... μια γυναίκα 92 χρόνων που μου περιέγραψε πόσο περήφανη ήταν που μεγάλωσε 4 παιδιά με πολύ κόπο δουλεύοντας στα χωράφια και καθαρίζοντας σπίτια, και πόσο πολύ ικανοποιημένη ήταν από την ζωή της – δόξα τον θεό γιε μου ήταν η πιο πολυχρησιμοποιημένη τις φράση.... 2 φίλους που κάθονταν σε μια στάση λεωφορείου περνώντας το πρωινό τους κουβεντιάζοντας, και οι δυο μεγαλύτεροι των 85... ο ένας εξ αυτών με ένα τεράστιο μουστάκι το οποίο ήταν και η αφορμή τις κουβέντας μας... και οι δυο μου διηγήθηκαν τις δυσκολίες τις ζωής τους αλλά και τις ευχάριστες στιγμές – που ήταν όλες στιγμές φιλίας, αγάπης, οικογένειας, και δημιουργικότητας – και αυτοί περήφανοι και ευχαριστημένοι από τα δώρα που τους επιφύλαξε η ζωή.... και στον τρίτο σταθμό τις διαδρομής μου μιλώντας με ένα νεαρό 20 χρόνων, μουσικό, που ήρθε στην Λευκωσία την προηγούμενη νύχτα για να τραγουδήσει και να παίξει drums .... εκπλάγηκα όταν άρχισε να μου μιλά αισιόδοξα για το μέλλον... μου άρεσε η θετική ενέργεια που είχε.... μου έλειψε τούτο το συναίσθημα τις ελπίδας, και βαρέθηκα την μισαλλοδοξία και την αρνητικότατα... Ένα δίδαγμα πήρα από την διαδρομή της Κυριακής.... κατά την διάρκεια των πιο παραγωγικών χρόνων της ζωής μας, μπαίνουμε σε μια κατάσταση μέθης, άγχους, αρνητικής κατάντιας, βαριεστημάρας, ηττημένοι και δεινοπαθημένοι από το κατεστημένο... όμως όλοι ξέρουμε πώς όταν δουλέψουμε σκληρά, είμαστε θετικοί, και είμαστε διορατικοί μπορούμε να βρούμε τον τρόπο και κανείς η καμιά κατάσταση δεν μπορεί να μας σταματήσει... δύναμη και καλή συνέχεια